اضطراب جدایی

اغلب کودکان شیرخوار یا نوپا در مراحل خاصی از زندگی‌شان، نسبت به جدا شدن از یکی از والدینشان یا احتمال این جدایی، اضطرابی واقعی را نشان می‌دهند و آشفته می‌شوند. به این احساس اضطراب، اضطراب جدایی می‌گویند که یک مرحلهٔ کاملاً طبیعی از رشد عاطفی کودک است. در این مطلب می‌توانید با مفهوم و علت اضطراب جدایی، سن وقوع اضطراب جدایی در کودک، راهکارهای کمک به کودک در طول اضطراب جدایی، ارزیابی رفتار والدین برای جدایی از کودک، چگونگی آمادگی کودک برای کنار آمدن با جدایی، کنار آمدن با چسبیدن کودک به والدین و مدیریت اضطراب جدایی کودک در طول شب آشنا شوید.

مفهوم و علت اضطراب جدایی

اضطراب جدایی مرحله‌ای طبیعی از رشد عاطفی کودک است و زمانی شروع می‌شود که کودکان کم‌کم تشخیص می‌دهند که افراد و اشیا حتی زمانی که حضور ندارند همچنان وجود دارند که این مفهوم را «اصل پایداری شیء» می‌نامند. اگر از دیدگاه علم تکامل به اضطراب جدایی نگاه کنید نیز منطقی است، زیرا یک کودک بی‌دفاع به طور طبیعی از جدا شدن از کسی که از او مراقبت و محافظت می‌کند ناراحت و آشفته می‌شود. از بسیاری جهات،‌ رویکردهایی که به کودکان و اضطراب وجود دارد مبتنی بر فرهنگ است. کشورهای غربی تمایل دارند که از همان سن پایین روی استقلال کودک تأکید کنند اما در بسیاری از دیگر فرهنگ‌ها، کودکان در سال اول زندگی‌شان به ندرت از مادرشان جدا می‌شوند. ریشه و منشأ این مرحله از رشد هرچه که باشد، اضطراب جدایی برای والدین و کودک هر دو ناراحت‌کننده است اما نکتهٔ مهم و آرامش‌بخش این است که اضطراب جدایی گذراست و شما می‌توانید کارهایی برای کنترل و مدیریت آن انجام دهید، پس در این مقطع زمانی بهتر است‌ سعی کنید به جای غصه خوردن، از این حس شیرین و خوشایند که شما برای کودکتان مهم‌تر از هر کسی هستید لذت ببرید.

راهکارهای کمک به کودک در طول اضطراب جدایی

کارهایی وجود دارد که شما می‌توانید برای کمک به کودک در طول مرحلهٔ اضطراب جدایی انجام دهید. برخی از این راهکارها شامل موارد زیر است: نگهداری از کودک را به افراد آشنا بسپارید: اگر مجبورید کودکتان را مثلاً برای برگشتن به سر کار ترک کنید، بهتر است او را نزد کسانی مثل پدرش، مادربزرگ یا خاله بگذارید که برایش آشنا هستند. کودک شما باز هم اعتراض خواهد کرد اما وقتی چهره‌های آشنایی در اطرافش هستند ممکن است راحت‌تر با نبود شما کنار بیاید. زمان ترک کردن کودک را کم‌کم بیشتر و اضافه کنید: کودکتان را برای دوره‌های ۱۵ دقیقه‌ای پیش کسی که خوب می‌شناسد بگذارید. سپس ۱۵ دقیقه را به‌ تدریج به یک ساعت برسانید. کودک کم‌کم یاد می‌گیرد که شما همیشه برمی‌گردید و دیگر اضطراب مضاعف حضور یک شخص غریبه را هم نخواهد داشت. بگذارید کودک ابتدا مراقبان جدیدش را بشناسد: اگر لازم است کودکتان را نزد کسی مثل پرستار بچه بگذارید که نمی‌شناسد، به او فرصت بدهید که چند بار وقتی هنوز شما هم حضور دارید با مراقب جدیدش آشنا شود. پرستار یا مهدکودک را دوباره ارزیابی کنید: اگر وقتی کودک را ترک می‌کنید، او هنوز هم عصبی و گریان است، شاید آن پرستار یا مهدکودک برای او مناسب نباشند. بنابراین این موضوع را برای تجدید نظر و بررسی مجدد نیز در نظر بگیرید. سعی کنید عادی‌تر رفتار کنید: کارهای شما نشان می‌دهد که ترک کردن او موضوع خاصی نیست و شما خیلی زود برمی‌گردید. یک بغل کردن کوتاه و بوسیدن می‌تواند برای یک کودک نگران تأثیر فوق‌العاده‌ای داشته باشد، پس این کار را امتحان کنید. یک خداحافظی روتین داشته باشید: یک مراسم خوشایند و کوتاه برای خداحافظی کردن از کودک ایجاد کنید و هر بار که کودک را ترک می‌کنید آن را انجام دهید. مراسم روتین به کودک کمک می‌کند که بتواند به شما و به توانایی خودش برای غلبه بر اضطراب جدایی اعتماد کند. پس یک جمله مثل «فعلاً خداحافظ عزیزم» معمولی را امتحان کنید تا کودکتان کم‌کم به آن عادت کند. http://clinic-samar.com/

منبع فرزندپروری با کفایت-لوییس،لوییس