چگونه با خیانت برخورد کنیم؟
هارا استروف مارانو در مورد نحوه مقابله و مقابله با خیانت :
ببخش و فراموش کن
من و دوست پسرم (۲۵) (۲۴) دو سال است که با هم قرار داریم. ما همچنین تا پایان دبیرستان با هم قرار گذاشتیم. حدود هشت ماه پیش عکس او را در وب سایت های دوستیابی پیدا کردم. موضوع را به او گفتم و او آن را حذف کرد و عذرخواهی کرد. اخیراً یک بالش ماساژ و عینک آفتابی در آپارتمانمان پیدا کردم. من از او سوال کردم و او به من گفت که به دلیل درد کمرش از یک ماساژور او را ماساژ داده است. از او پرسیدم چرا به من نگفتی و درمانگر اهل کجاست و او گفت که نمی‌خواهد من را عصبانی کند و او را از اینترنت پیدا کرده است. از او پرسیدم که آیا فکر می کند کاری که انجام داده اشتباه بوده است یا خیر و او گفت بله، به من نگفتن اشتباه است — در غیر این صورت نه. من یک ماه رفتم تا اینکه گفت آماده است در مورد رابطه ما صحبت کند. او به من گفت که متاسفم و دیگر این اتفاق نخواهد افتاد. من هنوز کاملاً به او اعتماد ندارم و او دلیل آن را نمی فهمد. اگر نتوانم فوراً ببخشم و فراموش کنم باید برمی گشتم یا باید سعی کنیم کم کم همه چیز را حل کنیم؟
آنچه خیانت را تحقیرآمیز و بیگانه می کند، حفظ اسرار از شریک زندگی است – اما چیزی که آن را واقعاً آزار می دهد، علاقه شریک به رضایت عاطفی یا جنسی در جاهای دیگر است. دوست پسر شما نمی داند که او به شما درد عاطفی وارد کرده است. ترمیم آسیب مستلزم کار است، و مستلزم آن است که او نه تنها به شما بگوید که متاسف است بلکه برای نشان دادن آن تلاش کند.
بخشش یک کار یک طرفه نیست. این تنها زمانی ممکن است که شریک زندگی شما بفهمد که او کار اشتباهی انجام داده است – او قوانینی را که شما فکر می‌کردید هر دو با آن زندگی می‌کنید زیر پا گذاشته است، و این یک آسیب قابل تایید است. او یک تعهد ضمنی نسبت به شما را زیر پا گذاشت که نه تنها به شما صدمه زد، بلکه اعتماد شما را به او از بین برد. تا زمانی که او نسبت به دردی که اعمالش برای شما ایجاد کرده است همدلی نداشته باشد، حتی تلاش برای بازسازی رابطه فایده ای ندارد، زیرا هیچ پایه ای برای مراقبت وجود ندارد. حتی در آن زمان هم کار آسانی نیست. اگر هر دوی شما مایل به ادامه یک رابطه هستید، وظیفه اوست که هم تعهد خود به رابطه و هم قابل اعتماد بودنش را به شما نشان دهد به نحوی که هر دوی شما از قبل با آن موافق باشید. شاید او به شما اجازه می دهد تا تاریخچه مرورگر وب یا گزارش تلفن همراه خود را هر روز بررسی کنید.
کاری که شما انجام داده اید این است که به او اجازه می دهید رابطه را از سر بگیرد، انگار همه چیز مثل قبل است، در حالی که شما بار یک طرفه بخشش و فراموشی را بر عهده گرفته اید. این غیرممکن است – دستور العملی برای رنجش و افسردگی. این وظیفه شماست که دوست پسر خود را در سطح بالاتری نگه دارید – و اگر او آن را رعایت نکرد، وقت آن است که به دنبال کسی بگردید که رعایت کند.
دوست پسر متاهل من سرنوشت من است
من ۲۵ سال دارم و دوست پسرم چهار ساله مردی متاهل با دو فرزند نوجوان است. زمانی که همسرش در خارج از کشور بود و بچه ها مجبور شدند بروند و پیش پدربزرگ و مادربزرگشان بمانند، یک بار یک سال با هم زندگی مشترک داشتیم.
حالا او به همسرش بازگشته است و یک روز نمی گذرد که او به من بگوید که من را دوست دارد — و به من اعتماد کن، این من هستم که او دوست دارد. اما چون همان چیزی است که هست نمی تواند ترک کند. من از این زن بسیار ناخوشایند که دو برابر من، یک و نیم برابر سن من است و با همسرش هم سن و سال است، اذیت نمی شوم. اما نگرانی من این است؛ آیا هرگز این عشق زندگی ام را برای خودم خواهم داشت؟
لطفاً به من نگویید که او را ترک کنم زیرا این کار را نمی کنم و به من نگویید که من یک بازنده هستم زیرا نیستم. او یک میلیون کیلومتر دورتر می ماند، در قاره ای دیگر، اما هر سال دو ماه به دیدن من می آید. ما حتی به بچه دار شدن فکر می کنیم. می دانم که او مرا خیلی دوست دارد و من فقط به او چشم دوخته ام. من فوق العاده جذاب هستم و مردها همه سر من هستند، اما می دانم که این مرد سرنوشت من است.
اجازه دادن به احساس برتری شما بر این باشد که احساس کنید کوچکتر و جوانتر از همسر دوست پسرتان هستید، اگر به دلیلی غیر از این در مقطعی خودتان ۴۵ ساله شوید، استراتژی بلندمدت خوبی نیست. قابل درک است که شما چنین ایمانی به سرنوشت دارید، زیرا این شما را از هر مسئولیتی برای جستجوی یک همسر خوب و در واقع آزمایش میزان جذابیت درونی و بیرونی خود رها می کند. یک زن باهوش و آینده نگر، نه از اخلاق، ممکن است بخواهد جذابیت خود را برای یافتن سرنوشت و وفاداری در یک بسته قرار دهد تا مثلاً در سن ۴۵ سالگی مجبور نباشد تا دو ماه برای خداحافظی شوهرش را ببوسد. او می تواند برای یک دوست دختر در کشور دیگری پرواز کند.
چه تصمیم به ادامه رابطه داشته باشید یا نه، من از شما و دخترتان می‌خواهم که خودبینی خود را به کودک تحمیل نکنید. بدون تحقیر بسیاری از زنان و مردانی که به تنهایی کار قهرمانانه ای را انجام می دهند و فرزندان خود را بزرگ می کنند، می خواهم به این نکته اشاره کنم که تربیت کودک یک کار بسیار سخت است (پاداش عالی است، اما نمی توانید آنها را برای یک زوج ببینید. در طول چندین دهه)، زمانی که دو والدین متعهد به این کار هستند، برای همه بهتر است، و به یاد داشته باشید که هر کودک واقعاً ترجیح می‌دهد یک مادر و یک پدر در اطراف خود داشته باشد. دوست پسر شما قبلاً نشان داده است که فرزندانش به جای خوشگذرانی او در صندلی عقب هستند.
برای مشاوره با مشاوران زبده کلینیک ثمر با ما تماس بگیرید.
